आला वसंत

                        आला वसंत

चाहूल लागताच वसंताची
कात टाकली निसर्गाने
जुनी पालवी गेली झडून
नविंन फुटली चैत्यन्यानी

वंड फुलले पिंपळ फुलले
आंबा मोहरला सुगंधाने
मकरंदाच्या वेडापायी
चालली लगबघ मधमाशांची

लाल पिवळे निळे गुलाबी
रंग उधळले सर्व दिशांनी
रंग बेरंगी पाना फुलांनी
नटली वसुंधरा नवलाईले

फुल उमलली कळ्यामधूनी
फुलपाखरांच्या मऊ स्पर्शानी
फुलता फुलता देती आनंद
सुगंध पसरवून सर्वांसाठी

निसर्गाच्या ह्या खेळामधूनी
इतकेच शिकावे मानवाने
स्वःतासाठी जगण्यापेक्षा
जगावे इतरांच्या सुखासाठी

अंधारलेली वाट

                       अंधारलेली वाट

अंधारलेल्या काळोख्या वाटेवर
शोधत होतो माझ्याच सावलीला
धडपडत होतो उगाचच अंधारात
स्वःताचेच अस्तित्व शोधायला

भुतकाळाच्या मिट्ट काळोखात
हरवून बसलो सुंदर आयुष्याला
दाखवील कोणी वाट प्रकाशाची
उगाच वाटत होते वेड्या मनाला

सुखाच्या मागे लागता लागता
दुःखाच्या च्छायेत वावरत गेलो
जगण्यासाठी लढण्या झगड्याचा
आत्मविश्वास मात्र हरवून बसलो

दाही दिशा वणवण फिरत राहिलो
जीवनातले संर्व रहस्य शोधायला
आयुष्यही अपूरे पडले मला मात्र
स्वःच स्वःतलाच ओळखायला