नात विचारांशी

        
               नात विचारांशी

एकदा ठरविले मनाशी
विचारांन शिवाय जगायचे
डोक्यातून अन मनातून
हद्दपार त्यांना करायचे

                     सकाळी सकाळी ठरवीले
                     डोक्यात विचार नाही आणायचे
                     डोळे ऊघडताच मनात आले
                     आज काय काय करायचे

दिवस भराच्या कामामंध्ये
केलेला संकल्प विसरुन गेलो
विचारांच्या नाजुक जाळ्यामंध्ये
नकळतच मी गुरफडत गेलो

                  तस म्हणल तर विचारांशी
                  नात आपल काहीच नसत
                  का कोणास ठाऊक आपण मात्र
                  त्यांच्या कोशात नेहमीच असतो

झोपेच्या कुशित शिरताना
विचारांचाच खेळ चालु होता
त्यांच्या शिवाय जगण्याचा विचार
ऊद्यावर ढकलला जात होते

बागेतील सायंकाळ

  बागेतील सायंकाळ

बागेमंध्ये एका सायंकाळी
सहज फेरफटका मारताना
पाहत होतो अनेक लोकांना
आमच्या भोवती वावरताना

                     लहान थोरांच्या त्या समुहात
                     तिन्ही पिड्यांचे दर्शन झाले
                     लहानपणा पासूनचे जीवन
                     डोळ्यासमोरुन तरंगत गेले

लहान मुलांच्या घोळक्यामंध्ये
मन सैरावैरा धावू लागले
बाल हट्टाचे निरागस ते दिवस
कळण्या आधिच सोडून गेले

                  तारूंण्यातील प्रमी युगलांना
                  पाहिले जेव्हा चोरुन लाजताना
                  दिसले झोपाळ्या विना झुलताना
                  संसाराचा गाडा दोघांनी ओढताना

वास्तवाचे लगेचच भान आले
काप-या आवजाच्या संभाषणाने
एक मेकांना आधार देत होते
आमच्यासारखे दुसरे जोडपे

                     बागेमंध्ये एका सायंकाळी
                     सहज फेरफटका मारताना. . . .

शर्यत सुखाची

      शर्यत सुखाची

प्रत्येकाची असते धडपड
जिवन च‍ांगले जगण्याची
इच्छा मात्र कधिच नसते
वर्तमानात समाधी राहण्याची

जवळ सर्व असून सुद्धा
मन नेहमी व्याकुळ असते
मृगजळा मागे धावता धावता
साठवण्याचे व्यसन लागते

कमी पणाची जाणिव सदा
काट्या सम  टोचत राहते
मिळवलेले सर्व काही
उपभोगाशिवाय पडुन राहते

हव्यांस‍ाच्या या स्पर्धेमंध्ये
हार मात्र आपलीच असते
जिवघेण्या या शर्यतीमंध्ये
नेहमीच कोणीतरी पुढे असते

मोठ्या मोठ्या स्वप्नानमुळे
जगणे मात्र राहुन जाते
आयुष्याच्या सायंकाळीसुद्धा
काही तरी राहिलेल असते. . .