नात्यांची श्रीमंन्ती

       नात्यांची श्रीमंन्ती

रस्त्याने एकदा चालता चालता
विलक्षण दृष्य पाहिले कडेला
दोन असह्य चिमुकल्या जिवांना
पाहिले निर्सगाशी झुंज देताना

कडाक्याची बोचरी थंडी होती
शरिराला ती गोठवत होती
फाटलेल्या एका कपड्यामंध्ये
एकमेकींना त्या बिलगुन होत्या

थरथरत्या घट्ट मीठीमंध्ये
एकमेकींना त्या सावरत होत्या
नात्यातील आपल्या अतुट प्रेमाची
जाणीव जणू मला करुन देत होत्या

मळलेल्या त्यांच्या शरिरातले
मन मात्र स्वच्छ दिसत होते
दारिद्र्यातील ती अतुट नाती
श्रीमंन्तीला ही लाजवीत होती

जरी असलो श्रीमंन्त आपण
नात्यांनी मात्र गरीबच असतो
हेव्यादाव्याच्या जगात आपण
माया ममताच विसरुन जातो